We weten allemaal dat het niet zo goed gesteld is met de
natuur en dat er iets moet aan veranderen. Maar waarom is het zo slecht met
onze natuur? Wat is er juist allemaal aan de hand en hoe komt dat? Wat moet er
veranderen? Wat kunnen wij eraan doen?
Een heleboel vragen die Tim Jackson, in deze uiteenzetting
over onze natuur, beantwoordt.
Hij beschrijft hierin op een heel goede manier hoe ons economisch systeem onze natuur ten gronde richt. Maar dat economisch systeem zit al in onze genen natuurlijk, in onze identiteit zoals prof. Paul Verhaeghe ook zei. Tim Jackson legt uit vanuit het standpunt van de psychologie hoe een mens in elkaar zit en hoe onze economie nu in elkaar zit.
Volgens de psychologie zit de mens zoals bovenstaand schema
in elkaar. We zoeken steeds naar wie we meest willen helpen, ik of de ander, we
zoeken hierin een middenweg. We willen ook altijd weer nieuwe dingen, maar
willen ook onze tradities behouden, ook hier zoeken wij weer naar een
middenweg. Om ons volledig mens te voelen zitten we het best in het midden van
deze cirkel. Maar onze huidige economie baseert zich enkel op het bovenste
rechtse kwartier van deze cirkel en is dus niet in overeenstemming met hoe een
mens in elkaar zit. Dus om eigenlijk ons hele systeem te veranderen moeten we
niet inleveren, maar terug helemaal mens zijn.
Even denken dat we dagelijks eten weggooien, terwijl er
mensen zijn die eten te kort hebben. Door de grote CO² -uitstoot die wij
produceren door die vele nieuwigheden die we willen, daardoor mensen in het
zuiden zonder water geraken en hun gewassen niet meer kunnen kweken. Want wij,
mensen in de westerse landen, zijn meest verantwoordelijk voor de opwarming van
de aarde. Maar ook, willen wij echt wel al die nieuwe dingen en kunnen wij
daarvoor betalen? Tim Jackson stelt het zo: “Wij, mensen, worden overhaalt om,
geld dat we niet hebben, te spenderen aan zaken die we niet nodig hebben, om
indrukken te maken die niet blijven duren, op mensen waar we niet om geven.” En
dat is een waarheid als een koe! Wij willen indrukken maken op de anderen, maar
welke mensen blijven ons het meeste bij, wie maakt écht een indruk op ons? De
persoon die met de grote auto is gepasseerd? Of de persoon die je enkele jaren
geleden op oudejaarsavond uitnodigde zodat je die avond niet alleen zou zijn? Wel
bij mij is dat de laatste. Ik heb ooit oud op nieuw in een auto gevierd, maar
het was zo mooi, dat ik die nooit zal vergeten. Wij reden naar mijn zus, die in
Frankrijk woont om het nieuwe millennium in te zetten en raakten in een file op
de ring rond Parijs, balen dus. Op een gegeven moment kwam de man van het
voertuig naast ons op ons ruitje kloppen en zei: “Het is straks Nieuwjaar laat
ons allen samen aftellen” Hij haalde iedereen uit de voertuigen naast ons, voor
ons en achter ons, het verspreidde heel vlug en op enkele minuten stond iedereen
naast de wagen. We hebben allemaal samen afgeteld daar op de ring rond Parijs,
hier en daar haalden mensen zelfs Champagne boven die ze in de wagen hadden en
wij konden onze Belgische bieren even laten proeven. Alles samen hebben we
misschien maar een twintig minuten uit de wagen geweest, maar die mensen, en
zeker die man, zijn me altijd bijgebleven (ik weet niet meer in welke auto hij
reed, haha), maar om even duidelijk te zijn: Ik wil hiermee aantonen dat we
geen grote maaltijden en dure cadeaus nodig hebben om een geslaagd
oudejaarsavond te hebben. De sfeer die we toen hadden was uniek en
onbetaalbaar.
Dus waarom deze tradities en ons gevoel voor de ander, onze
samenhorigheid niet gebruiken om onze
natuur te redden. We hebben al dat nieuwe en dat ik-gevoel niet zo nodig dan we
soms denken. De geest van een groepsgevoel is tot veel in staat en ik ben ervan
overtuigd dat we onze CO²-normen kunnen halen, hier in België maar ook in de
rest van de wereld zonder dat wij ons daardoor minder goed in ons vel zullen
voelen. Ik ben er zelfs van overtuigd dat wij ons allen heel wat beter zullen
voelen.
Tim Jackson haalt ook een goeie reden aan waarom wij ons zo
laten leiden door dat economische systeem. We staan elke dag op, we brengen
snel onze kinderen naar school om dan ons zo vlug mogelijk naar ons werk te
haasten, ’s avonds weer de kinderen af te halen, dan eten klaar maken, kinderen
in bed en nog eens snel eventjes naar de tv te kijken. De tv kijken, de
zogenaamde Quality-time, waar we in onze grote zetel naar een zo groot mogelijk
scherm kijken, maar we vergeten met elkaar te praten. Wij hebben er thuis een
punt van gemaakt om af en toe die tv aan de kant te zetten en dat in te ruilen
voor een gezelschapsspel met wat vrienden samen, dat is pas echte Quality-time.
Volgens Tim Jackson zullen we, als we de economie gaan
afstemmen op het menselijke model, een economie krijgen met een doel. Er zullen
bedrijven ontstaan die ecologie en sociologie zullen inplannen in hun statuten,
in de VS zijn er al enkele bedrijven die daaraan deelnemen. We moeten niet
investeren in consumentengroei, maar in het beschermen en onderhouden van onze
ecologische activa. Zo zullen we een zinvollere welvaart ondervinden en niet de
materialistische zoals wij die nu kennen. Die relatie tussen heden en toekomst
hebben we nodig om hoop te winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten