"Nooit waren we zo vrij, nooit hebben we ons zo machteloos gevoeld" Zymunt Bauman
Jaren hebben mensen voor hun vrijheid en gelijkheid gevochten. Afschaffen van de apartheid, emancipatie van de vrouw, rassengelijkheid, vrijheid van religie, vrijheid van de markten allemaal hebben we ervoor gestreden. Maar het bleek toch niet zo perfect te verlopen dan wij verwacht hadden.
De vrijheid van de markten bijvoorbeeld heeft niet voor goedkopere prijzen gezorgd en het heeft ook onze economie er niet beter op gemaakt. De emancipatie van de vrouw zorgde ervoor dat wij, vrouwen alle jobs konden aannemen, dat wij ook recht hebben om te stemmen. Wat er niet verwacht werd is dat vrouwen daardoor een tijd later sociaal verplicht raken om te gaan werken. Ook de vrijheid van religie lijkt toch niet zo makkelijk te verlopen dan aanvankelijk was gedacht. Dat wij een keuze zouden moeten maken uit al deze religies, en hoe maak je dan die keuze.
Door die vrijheid is er een maatschappij ontwikkeld, die onszelf verantwoordelijk stelt voor onze eigen keuzes die we maken. Nu blijkt dat er heel wat mensen zijn die niet meer tevreden zijn in deze maatschappij. Maar waar vecht je dan tegen, wie is de vijand? Er is geen vijand om aan te duiden. Het ligt aan het systeem, hoor ik mensen vaak zeggen. 'Het systeem' is natuurlijk niet te vatten. Daarom voelen we ons juist zo machteloos, we weten niet waar we ons naar moeten richten als er iets fout loopt, er is geen aanwijspunt.
Het doet me vaak denken aan mijn kindertijd. Als de snoeppot leeg was vroeg mijn moeder wie dat had gedaan. Dat bleek altijd 'niemand' te zijn. Mijn moeder zei toen: "als ik die niemand ooit te pakken krijg..."
Zo gaat het ook met ons 'systeem' het is ook een 'niemand' die je nooit te pakken krijgt.
