I have a dream

En wat een droom! De woorden van Martin Luther King heeft iedereen geraakt en in beweging gezet.

"Ik heb een droom, dat op een dag alle zwarte jongens en meisjes hand in hand zullen lopen met blanke jongens en meisjes. Ik heb een droom" Martin Luther King.

Dit is een hele mooie droom, die voor een stuk werkelijkheid geworden is. De meesten onder ons kijken niet meer neer op mensen met een andere huidskleur, we hebben gelijke kansen gekregen. Dat is wat de droom van vrijheid ons heeft opgebracht. Ik voel mij gelukkig dat deze droom is uitgekomen. Mensen zijn mensen ongeacht wat hun huidskleur of geloof is.
Het is natuurlijk niet altijd even gemakkelijk om met die andere culturen en religies om te gaan. Volgens mij is verdraagzaamheid hierbij de sleutel. Het kunnen aanvaarden dat iemand anders 'anders' is. Dat een andere visie daarom geen slechte visie is. Dat het anders zijn niet zozeer betekent dat het minder of meer is, dan wat of hoe je zelf bent.
Mijn idee is dat we eerst de andere culturen grondig leren kennen en ze eens door hun ogen proberen te bekijken, het mooie ervan inzien, voor we die gaan beoordelen. Misschien kunnen we zo beter begrijpen waarom anderen 'anders' zijn. We hoeven daarbij onze eigen visie niet te veranderen, maar we zouden er ons meer mee verbonden voelen en makkelijker kunnen aanvaarden.

Wat gebeurt er in onze samenleving?

We leven in een economische maatschappij. Vroeger waren er vier dimensies: het geloof, de politiek, het economische en het culturele waar de politiek en het geloof de doorslag gaven. Maar nu is slechts het economische overgebleven.
Alles is nu dus gecommercialiseerd. We zijn een product geworden. We moeten presteren anders hebben we het niet gemaakt in ons leven. Daarom voelen we ons soms mislukt. Of proberen we andere mensen af te breken om onszelf beter te voelen.
Zoveel jaren geleden schreeuwde de mens om vrijheid, maar we moeten stilletjes aan beginnen toegeven dat er ook negatieve punten zijn aan die vrijheid. De vrije markten, bijvoorbeeld, hebben er niet voor gezorgd dat alles goedkoper werd.
'De wereld is van iedereen', was toen het idealistische beeld dat mensen voor ogen hadden, maar hoe gaan we om met al die verschillende culturen en geloven?
'Iedereen gelijke kansen', leek een droom voor vele mensen, maar wat doet dat met ons? Hebben we nu zoveel kansen dat we niet meer weten wat te kiezen? En hoe maken we dan die keuze? 'Wie wijst ons de weg?' is de hamvraag bij de tegenwoordige leuze van 'ieder zijn waarheid'
Het is hier duidelijk dat onze brede vrijheid ook zijn tol eist, dat het niet loopt zoals we ons hadden voorgesteld. We verliezen normen en waarden door de gecommercialiseerde ingesteldheid. We kunnen net als Paul Verhaeghe vaststellen dat het neoliberalisme onze identiteit heeft ingenomen. Dat we hierop moeten reageren weet iedereen, maar hoe, dat is een groot probleem.