Wij bekeken deze film in de klas. Ik bekeek hem nog een
tweede keer om meerdere details te kunnen zien.
Het is een film die gaat over een jongen die ongeneeslijk
ziek is, hij slechts nog enkele maanden te leven.
Zijn ouders werden verteld door de dokter dat de behandeling
van hun zoon niet meer helpt en dat hij zal sterven. Oscar hoort het hele
verhaal omdat hij staat te luistervinken op de gang. Zijn ouders weten niet zo
goed hoe zij daarmee moeten omgaan en besluiten om hem niets te vertellen.
Hij loopt op een dag La dame Rose tegen het lijf, zij is de
enige die hem op dat moment normaal behandelt. Hij voelt zich direct met haar
verbonden en hij zegt dat hij enkel nog met haar wil praten. Bij haar eerste
bezoek maakt ze, soms ongewild, grapjes over zijn ziekte. Hij vind dat
heerlijk, want anders wil er niemand meer lachen met hem of met de grapjes die
hij uithaalt.
Ze vertelt hem dat elke dag staat voor 10 jaar in zijn leven
en laat hem op deze manier 120 jaar worden. Ze heeft hem het gevoel dat hij
heel oud zal worden en bereid hem op deze manier ook voor op zijn nakende dood.
Ze leert hem ook God kennen en laat hem elke dag een brief schrijven, zo komen
ze ook te weten wat er in Oscar zijn hoofd speelt.
Hij overlijdt 12 dagen later maar heeft zijn volledige
levenscyclus doorlopen. Hij wordt verliefd, hij trouwt met de liefde van zijn
leven, leert om te gaan met zorgen voor iemand en beleeft zelfs een midlifecrisis.
Ik denk dat de auteur van dit verhaal hiermee wil tonen dat
ook dood bespreekbaar moet zijn, maar dat je het wel luchtig moet houden. Door
de manier waarop Oscar reageert op zijn ouders is het duidelijk dat de auteur
niet akkoord gaat met de manier hoe zijn ouders reageren op de diagnose die bij
hun kind wordt gesteld.
Ik kan mij daar volledig in vinden. Ik vind ook dat sterven
bespreekbaar moet zijn, dat het geen taboe mag zijn. Maar dat je dat wel op een
luchtige manier moet aanbrengen, met af en toe een grap en een symbolische
manier om je voor te bereiden op de dood. Ik vind ook dat geloof een rol speelt
in het lijden en dat dit zeker niet mag ontbreken bij films zoals deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten