Veel elementen spelen een rol in hoe we kijken naar de
wereld: onze opvoeding, onze maatschappij, de media, onze ervaringen,…
Mensen hebben veel verschillende meningen, iedereen ons is
uniek. We weten allemaal dat er iets aan die maatschappij moeten veranderen,
maar doen we dat enkel voor onszelf? Misschien denken heel wat mensen, ‘als ik
het maar bij het juiste eind heb, van de rest trek ik mij niet aan’ Ik maak
mezelf ook soms schuldig aan deze uitspraak.
Toch als ik diep in mezelf kijk, smacht ik naar
samenhorigheid. Samen staan we zoveel sterker, mensen kunnen met samenwerking
zoveel meer bereiken, dan wat je alleen doet. Elkaar helpen zou al een grote
vooruitgang zijn. Allemaal aan hetzelfde touw trekken: “We willen een betere
samenleving maken voor iedereen.”
Het is natuurlijk niet zo makkelijk om met iedereen samen te
werken, maar waar een wil is, is een weg. Het leren aanvaarden van de ander
zijn fouten en gaven en het aanvaarden dat niet iedereen dezelfde mening heeft,
zonder die als goed of slecht te bestempelen, zou al een grote stap kunnen
zijn. Omgaan met die diversiteit vind ik een eerste stap in de goede richting.
Het verlangen dat ik heb om samen te horen en één groep te
vormen is niet zo gek. Het is bewezen dat de mens van nature uit een kuddedier
is. Het is een ingebouwd mechanisme als het ware, dat wij willen tot een groep
behoren en niet steeds het individu willen zijn die het beter doet dan de
ander. Het competitieve lijkt dan wel aangeboren te zijn, toch verlangen we
naar samenhorigheid.
Samen kunnen we de wereld veranderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten