Ik zou beginnen met wat in te leveren op sommige vlakken. We
bezitten zoveel dat we een ‘slaaf’ worden van onze eigen bezittingen.
Wat hebben we juist nodig om te leven? Als je heel basic
bekijkt, is het allerbelangrijkste dat we een dak boven ons hoofd hebben, dat
we kledij hebben om ons te beschermen, dat we de mogelijkheid hebben om te
kunnen eten, proper water om ons te wassen voor de hygiëne.
Natuurlijk willen we heel wat meer dan dat. Een auto lijkt
een noodzaak te zijn om werk te vinden. Dat werk hebben we nodig om centen te
verdienen om alles te kunnen betalen. Ook een gsm is een noodzaak om contact te
kunnen leggen. Een computer of een laptop is ook nodig in onze samenleving voor
het volgen van sociale media, het betalen van een factuur,… Internetverbinding
is hierbij ook een must. Een tv zodat wij de media kunnen volgen. En niet te
vergeten: onderwijs! Dit is nodig om al het voorgaande te kunnen bereiken.
We spenderen heel wat geld aan de dingen die we nodig
hebben, maar overdrijven we soms niet een beetje in de soort van deze aankopen?
Hebben we Telenet digital TV echt nodig? Of is dit eerder een luxe? Hebben we
twee of drie auto’s nodig per gezin? Of vinden we het te lastig om vroeger op
te staan en omwegen te rijden? Is de fiets soms geen optie? Is merkkledij
nodig, of kunnen we ons tevreden stellen met een goedkopere versie ervan? Ik
kan hier nog duizend vragen stellen aan mezelf en aan anderen, maar iedereen
moet toegeven dat we ons soms heel wat luxe permitteren.
Mochten we nu eens allemaal van ons materiële een klein
stukje inleveren, ben ik ervan overtuigd dat op het einde van de maand wat
spaarcentjes zullen overblijven op de rekening. Ik denk dat we eigenlijk niet
ons volledige loon nodig hebben voor wat wij ‘nodig’ hebben. We zijn natuurlijk
gewend om in dit comfort te leven en makkelijk zal het niet zijn. Maar
misschien zullen we dan niet moeten toegeven aan die hoge werkdruk of zouden we
juist minder moeten werken om toe te komen. Daardoor zou er weer meer tijd
kunnen spenderen aan elkaar.
Het volgen van sociale media en tv-kijken vind ik zelfs iets
wat we teveel hebben. Mensen spenderen hun tijd niet meer bij elkaar. “Ik moet
naar huis om naar familie te kijken” of “Eerst mijn facebook checken, dan
kunnen we praten” Ik denk als we deze twee asociale gegevens wegnemen uit ons
leven of er geen prioriteit meer aan geven zullen mensen opnieuw een “face-to-face”
contact hebben, een fysiek contact. We zouden de stemming van een persoon weer
aan een gezicht kunnen aflezen in plaats van een ‘smiley’. Naar mijn mening zal
de verbondenheid met mensen daarmee terug versterken.
Ik denk ook dat ik niet de enige ben die er zo over denkt,
maar we zwijgen en zitten elke avond weer voor onze tv of onze computer. Alleen
kan je de wereld of de samenleving niet veranderen, maar allemaal samen komen
we er wel.
Moeten we dan een stap terug zetten? Nee, wat er is
gecreëerd is fantastisch, laat er ons gebruik van maken, maar laat het ons
leven niet bepalen.
We zouden ook allemaal wat hulpvaardiger kunnen zijn en ook
wat meer hulp aanvaarden. Ikzelf heb soms moeite hiermee, maar ik wil er aan
werken. Het is niet zo dat je enkel hulp moet bieden aan mensen die hulp echt
nodig hebben, die het zonder hulp niet kunnen redden. Bied ook eens hulp aan
mensen die niet echt nodig hebben maar wel een stapje vooruit kunnen geraken
daarmee. Probeer dan ook hulp van anderen te aanvaarden, al weet je dat je het
alleen ook aankan, maar dingen samen doen kan zo leuk zijn. Het is ook tijdbesparend
en bevordert je sociale contact.
De kern van dit alles ligt in het positief denken. Het moet
niet altijd wetenschappelijk bewezen zijn om te geloven dat het werkt. Mensen
die zich bezig houden met positief denken zullen zich ook positiever voelen en
positiever tegenover een ander staan, makkelijker kunnen tolereren en
relativeren. Ik heb hierboven gesproken over inleveren al vind ik niet dat het
echt gaat om het inleveren, ik zie het als een ruilactie met winst voor
iedereen. Dat laatste klinkt natuurlijk heel wat positiever.
Door positief te denken kunnen we ons ook meer verbonden
voelen met onszelf, schrijf eens de positieve punten op van jezelf, wees trots
op wat je allemaal kan, denk niet aan wat je niet kan. Denk aan wat je goed
deed, niet aan wat mis ging. En geef je daarbij elke dag een compliment. Elke
dag denken aan wat je die dag gelukkig maakte, zal je heel wat positiever doen
denken en je beter voelen met jezelf, gelukkig zijn met wie je bent. Dat geluk
zal je dan ook uitstralen.
Volgens mij zouden we op deze wijze een betere samenleving
kunnen creëren voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten